meira um mig

Mannleg samskipti hafa alla tíð vakið áhuga minn og athygli. Samskipti milli barna og unglinga eru mér sérstaklega hugleikin. Bæði sökum þess að ég er kennari og þroskaþjálfi að mennt, en ekki síður sem hlutlaus en áhugasamur áhorfandi. Það er fróðlegt að fylgja einstaklingum eftir og sjá hvernig og hvenær barnslegt sakleysi og einlægni breytist þegar sápukúla sakleysisins springur og lífið skellur á af öllum sínum þunga.

​

Hver aldur hefur sinn sjarma og þó að lífið virki ekki alltaf sanngjarnt er nauðsynlegt að innræta börnum strax frá fyrstu tíð og minna stöðugt á að lífið er ferðalag og við sjálf erum fararstjórarnir. Við ráðum ekki öllu sem lífið leggur á leið okkar, en við ráðum hvernig við tökumst á við hið óvænta. Látum við af störfum sem fararstjórinn eða aðlögum við ferðalagið okkar að aðstæðum og höldum því áfram með báðar hendur á stýri?

​

Unglingsárunum fylgir erfitt verkefni sem felur í sér m.a. að skilgreina sjálfan sig, fyrir hvað maður stendur og hverjir draumar manns og þrár eru. Það furðulega er að eftir því sem árum og tímamótum fjölgar stendur maður sig að því að skilgreina sig upp á nýtt, út frá breyttum forsendum. Ef vel tekst til erum við stöðugt að vaxa og dafna, verða betri útgáfa af sjálfum okkur. Þegar á heildina er litið er það stærsta og mikilvægasta gjöfin sem við gefum sjálfum okkur og þeim sem við elskum, að verða besta útgáfan af sjálfum okkur.

​

​

„Sjálfsmyndin verður ekki til á einni nóttu, heldur með stöðugri sjálfsvinnu sem við stundum með öllum þeim ákvörðunum og aðgerðum sem við tökum hverju sinni"

- John Dewey